TILBURG - De bewoners van het Thomashuis Dongen zijn BD’ers (Bekende Dongenaren) – en dat wil wat zeggen voor een dorp met zo’n 26.000 inwoners. Iedereen die door Dongen rijdt, passeert het monumentale herenhuis waar Hennie Maas en Paul Trommelen sinds vijf jaar zorgondernemers van Thomashuis Dongen zijn. ‘Onze bewoners voelen zich veilig om zo veel mogelijk zelf te doen, omdat wij er onvoorwaardelijk voor ze zijn.’

Nadat hun zoon naar Amerika verhuisde, waren Hennie en Paul toe aan een nieuwe stap. Zo kwam het zorgondernemerschap op hun pad. Ze werkten allebei in de gehandicaptenzorg – Hennie in de directe zorg en Paul als interim-manager en adviseur. Hun missie: terug naar de kern. Wat heeft die éne cliënt nodig? ‘Reguliere instellingen werken vaak instrumenteel: ze zijn de hele dag met je bezig, maar er kijkt geen mens echt naar je om. Dat is in ons Thomashuis gelukkig anders.’

Niet doen, maar laten

In Thomashuis Dongen wonen acht mensen met een verstandelijke beperking. Hennie: ‘Ze zijn erg hecht met elkaar. Is een van hen verdrietig, dan staat er altijd wel iemand klaar met een kop thee. Beter kunnen wij het zelf niet!’ De kunst is om vaak op je handen te gaan zitten, bevestigt Paul. ‘Koken we, dan bedenken zij wat er nodig is en dekken ze zelf de tafel. Staan er vervolgens acht borden op tafel, dan vraagt iemand: “We zijn toch met z’n tienen?” Ze kunnen het echt prima zelf.’

Midden in het leven

De bewoners ondernemen van alles samen. ‘Ze verzorgen elke maand een lunch voor eenzame ouderen en dan zijn de rollen ineens omgedraaid,’ lacht Hennie. Ook gaan de dames elke week naar atletiek en volgen de heren een speciaal trainingsprogramma voor kracht en balans. Ouders zijn natuurlijk vaak hier, maar ook de buurvrouw – al is het de bewoners vooral om haar schattige hondje te doen.’

Zo veel méér dan regelmaat

Het grote voordeel van ondernemen in de zorg? Het geeft veel vrijheid, aldus Paul. ‘Wij willen vooral een veilige haven zijn, rust uitstralen en aandacht hebben voor het moment. Een contrast met andere instellingen, waar alles op vaste tijdstippen gebeurt. Maar dan mis je de essentie: bewoners die een fijne dag hebben, en hun verhaal kwijt kunnen. Dát is kwalitatief hoogwaardige zorg.’

Samen blijven leren

De vijf begeleiders hebben ruime diensten en kunnen er daardoor voor iedereen zijn, vertelt Hennie. ‘We evalueren elke dienst en hebben maandelijkse teammeetings waarin we bespreken hoe het met de bewoners gaat. Bieden we nog wat iemand nodig heeft, of moeten we het anders aanpakken? Tijdens die sessies inspireert onze zeer ervaren seniorbegeleider ons met nieuwe inzichten of methodes.’

Het echtpaar zou het liefst bijtekenen voor nóg eens vijf jaar zorgondernemen in hun Thomashuis, maar om gezondheidsredenen van Paul moeten ze stoppen. Daarom dragen ze met pijn in het hart het stokje over aan een stel bevlogen zorgondernemers.

Ben jij enthousiast geworden door het verhaal van Hennie en Paul? En heb jij – of je partner – minimaal vijf jaar werkervaring in de gehandicaptenzorg? Meld je dan aan voor onze informatiemiddag of het online webinar op thomashuis.nl/informatiemiddag